- uosabiać
- uosabiać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, uosabiaćam-uosabiaća, uosabiaćają, uosabiaćany {{/stl_8}}– uosobić {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIb, uosabiaćbię, uosabiaćbi, uosabiaćsób, uosabiaćbiony {{/stl_8}}{{stl_7}}'nadawać pewnym zjawiskom, pojęciom, przedmiotom postać ludzką, cechy ludzkie, zwłaszcza w literaturze i religii; personifikować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Stany duszy uosabiano w postaci bóstw. Autor uosobił pory roku w utworze. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}uosabiać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_7}}'być wyobrażeniem pewnych cech, przymiotów; stanowić okaz czegoś; reprezentować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Bohaterka powieści uosabia cechy kobiety fatalnej. On jest uosobioną łagodnością. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.